Ben mekanları hep insanlarla sevdim. Dünyanın en güzel yeri de olsa, eğer orada bir arkadaşım, bir dostum, rahatça derdimi dökebileceğim biri yoksa benim için ilginç değildir. Beyoğlu da bu yerlerden biri. Rapsodi'de de yazdığım gibi kuşkusuz yeryüzünün en ayrıksı, en ilginç, en çekici yerlerinden biri Beyoğlu. Ama emin olun dostlarım olmasa Beyoğlu'nun o muhteşem çekiciliği hiç etkilemezdi beni. Evet, bilen bilir, Beyoğlu'nda birçok arkadaşım var. Onların başında ise Kemal ve onsuz düşünemeyeceğim şirin kitabevi Semerkant gelir. Semerkant, Beyoğlu'ndaki devasa kitap mağazalarıyla kıyaslandığında engin gönüllü bir kitap satış merkezidir. Ama öyküsü öteki kitap evlerinden daha devasa, daha etkileyici, daha çarpıcıdır. Semerkant'ın öyküsü diyorum ya, bakmayın aslında öykü bizim Kemal'indir. Semerkant'a duyduğumuz sevgi de Kemal'in kendi işine duyduğu saygıdan gelir. Yunus'un dediği gibi, "yaradılanı severiz yaradandan ötürü…" Hani zaman zaman gazetelerde başarı öyküleri yayınlanır ya; işte genç yaşta Anadolu'dan geldi, şimdi trilyoner oldu filan diye. Bence gerçek başarı öyküsü Kemal'e aittir. Yanlış anlaşılmasın, para kazandığı için değil, ta Ceyhan'dan buraya gelip, kendine kitapların evreninde yeni bir yaşam anlayışı yarattığı için. Kemal'in İstanbul'da kurduğu yaşamın merkezinde para değil, bilgi, okumak, dostluk, bira ve tabii aşk yer alır. Aşk derken yanlış anlaşılmasın tensel olanı kast ediyorum. (Evet, aşkı es geçmeyelim zira herkesin bildiği gibi bizim Kemo, kadınlara bayılır. Bu konuda şair Ayhan'la aralarında bir rekabet olduğu rivayet edilse de. Kemo'nun öyküleri çok daha çarpıcıdır.) Ama Kemal aynı aşkla kitapları da sever. Bazı kitapları beğenmese bile, pek dert yanmaz ama kadınlar söz konusu olduğunda durum biraz değişir. (Eee aşk ateşten bir gömlekmiş.) Neyse lafı uzatmayalım. Semerkant, Beyoğlu'nun birçok müdavimi gibi bendenizin de vazgeçemeyeceği bir mekandır. Kemal'e gelince yaşadıkça dostum olarak kalacağına inandığım, biraz çabuk sinirlense de, yüreği kocaman, dostluğu içten iyi bir adem oğludur. Semerkant'la Kemal'i ayrı ayrı düşünemiyorum. İkisini, ben olmadan da düşünemiyorum. Umarım hep böyle kalırız, umarım hep böyle yaşarız, umarım böyle yaşlanırız.

Ahmet Ümit